شعر451

خوش     کرد   یاوری  فلکت روز داوری           چون شکر چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست           گو  بر  تو  باد  تا غم  افتادگان      کنی

در کوی عشق شوکت شاهی نمیخرند          اقرار  بند گی کن  و   اظهار       چاکری

ساقی به مژدگا نی عیش از درم درآی           تا یکدم  از دلم   غم  دنیا   به  در   بری

درشاهراه جاده و بزرگی خطر بسی است      آن به کز این گریوه   سبک   بار   بگذری

سلطان وفکرلشگرو  سودای تاج و گنج           درویش  و   امن  خاطر  و  کنج   قلندری

یک حرف  صوفیا نه  بگویم  اجاز تست            ای نور دیده صلح به  از  جنگ  و  داوری 

نیل مراد  بر حسب فکر و  همت  است             از  شاه  نذر  خیر و  ز   توفیق     یاوری

                                 حافظ غبار فقر و  قناعت  ز  رخ  مشوی

                                کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری است