به باغ همسفران


صدا کن مرا صدای تو زیباست.

صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که 
در انتهای صمیمیت حزن میروید.
در ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف 
در متن ادراک یک کوچه تنهاترم.
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است 
وتنهایی من شبیه خون حجم تو را پیش بینی نمیکرد
و خاصیت عشق اینست.

کسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم
آنوقت میان دو دیدار قسمت کنیم 
بیا باهم از حالت سنگ چیزی بفهمیم
بیا زودتر چیز ها راببینیم
ببین,عقربک های فواره در صفحه ی ساعت حوز زمان را به گردی بدل میکنند
بیا آب شو مثل یک واژه در سطره خاموشیم
بیا ذوب کن در کف دست من جرم نورانی عشق را

سهراب سپهری

بهترین چیز رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق تر است

و

بدترین دلتنگی آن است که کنار او باشی ولی بدانی هرگز به او نخواهی رسید.